اگر بخواهیم در مورد تاریخچه این ساز کوبه ای صحبت کنیم باید عنوان کرد که این ساز در واقع یکی از قدیمی ترین سازهای نسل بشر به شمار می رود. در واقع می توان اینگونه برداشت کرد که ساز درامز به احتمال خیلی زیاد از قرار گرفتن تکه های چوب و یا سنگ بر روی گودال های زمین ساخته شده است و به مرور زمان که این نوع ساز کشف شد مردم این موضوع را درک کردند که از تنه درختان تو خالی می توان صدای بیشتری را تولید کرد که در واقع این همان شکل قدیمی ساز درامز چوبی امروزی است.
قدمت این نوع سازها تا جایی که آمارها نشان می دهد به ۵۰۰۰ سال قبل هم می رسد ولی کسی این را نمی داند که اولین ساز درامز پوستی در کجا ساخته شده است. همان موقع بود که مردم متوجه شدند می توان پوست حیوانات و همچنین پوست ماهی ها را روی تنه خالی درختان کشید و به احتمال خیلی زیاد این نوع سازهای کوبه ای از همان زمان با دست نواخته می شد.
کم کم و با پیشرفت تکنولوژی، ساز درامز شکل جدیدتری به خودش گرفت و این پیشرفت ها منجر به ساخت کاسه ها و پوسته هایی شد که شکل جدیدی به این سازها بخشید. کاسه ها و پوسته هایی که روی این سازها قرار می گرفتند به شیوه های متنوعی ساخته می شدند و همین مورد منجر به، به کارگیری تنوع در کشش پوسته ها شد.
ساز درامز هایی که به این روش ساخته می شدند به مرور زمان به یک آیین مهم در فرهنگ کشورهای مختلف تبدیل شد و این روزها این سازها به شکل بدنه های چوبی و پوسته ای که جنسی طلق دار دارد و در دو طرف طبل قرار دارد، تبدیل شده است که البته سوراخ هایی در کناره این بدنه قرار دارد که منفذی برا خروج صدا است.
طبل ها و در کل ساز درامز سایزهای متفاوتی دارد که شامل قطعات متفاوتی هم هستند. از جمله این قطعات می توان به موارد زیر اشاره کرد:
به طور معمول تام های شماره یک و دو در ست استاندارد ساز درامز بر روی طبل بزرگ بسته می شود اما این امکان هم وجود دارد که در سبک های متفاوت موسیقی مقدار سنج ها و همچنین مقدار تام ها بیشتر هم شود و حتی مقدار kick به دو تا افزایش پیدا کند و برای اینکه بتوانید تام های بیشتری را روی ساز درامز ببندید می توانید از داربست آلومینیومی که جلو این ساز قرار می گیرد، استفاده نمایید. اما یک سوال:
به طور حتم یادگیری هر سازی می تواند سخت دشوار باشد و به طبع هر شخصی که سازی را فرا می گیرد یک هنرمند به حساب می آید. اما یادگیری ساز درامز که در واقع جزء سازهای کوبه ای به شمار می رود به نسبت سازهای پلی فونیک راحت تر است ولی به هر حال سختی های خودش را به هنگام یادگیری دارد و نمی توان اینگونه حساب کرد که خیلی راحت است اما به نسبت دیگر سازها یادگیری راحت تری دارد.
در واقع این نوع سازها انواع و اقسام متفاوتی از نظر شکل و اندازه دارند و یکی از مشهورترین و معروف ترین طبل ها که در موسیقی غرب مورد استفاده قرار می گیرد به Timpani یا کوتلدرام معروف است. نوع دیگری از درام های لوله ای مانند کانگو درام وجود دارد که به نسبت بلندتر و گسترده تر هستند اما یک نوع درام های کوتاه هم وجود دارند که به درام های کم عمق معروفند و بیشتر در موسیقی های غربی مورد استفاده قرار می گیرد. طبل هایی که ضخیم تر هستند شامل باس، سنر و تنور هستند و در این میان اگر یک طبل لوله ای به گونه ای کوتاه و کم عمق باشد و پوسته آن تکان نخورد به عنوان یک طبل قاب به نام تامورین شناخته خواهد شد.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.